مقداد بن عمرو

مِقداد. [ م ِ ] (اِخ) بن عمرو بن أسود (٣٧ سال پیش از هجرت ٣٣ - ه.ق.). صحابی است بدری (منسوب به بدر) قدیم الاسلام و او ابوسعید مقداد بن عمرو بن ثعلبة بن مالک بن ربیعة حلیف عبدیغوث زهری بود. بدان جهت او را زهری هم گویند. پدرش عمرو حلیفِ کنده بود لهذا او را کندی هم نامند. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ابن الاسود الکندی البهرانی الحضرمی از اصحاب رسول اکرم و یکی از هفت نفری است که نخستین بار اظهار اسلام کردند. و در حدیث است : «ان الله عزّ و جلّ امرنی بحبّ اربعة و اخبرنی انّه یحبهم : عليّ و المقداد و أبوذر و سلمان». مقداد در ایام جاهلیت در حضرموت بود. میان مقداد و ابن شمر بن حجر الکندی جنگی روی داد و مقداد با شمشیر بر پای وی زخم وارد آورد و به مکه گریخت و اسود بن عبدیغوث الزهری او را به پسری پذیرفت و بدین جهت او را مقداد بن اسود گفتند. مقداد در غزوۀ بدر و جز آن شرکت داشت. در نزدیکی مدینه وفات یافت و جسدش به مدینه حمل شد و در همانجا مدفون گردید. در صحیحین ٤٨ حدیث از وی نقل شده است. (ازاعلام زِرِکليّ ج ٣ ص ١٠٦٥). مقداد بن اسود و سلمان فارسی و ابوذر غفاری و عمار بن یاسر از اولین کسانی هستند که به شیعۀ علی (ع) معروف شده اند واینان کسانی بودند که با وجود خلافت ابوبکر، در مودّت و ولایت آن حضرت ثابت ماندند. و رجوع به الإصابة طبع مصر ج ٦ ص ١٣٣ و قاموس الاعلام ترکی و تاریخ گزیده ص ١٣٠ و٢٧٧ و رجوع به خاندان نوبختی ص ٤٩ شود.

**************

المِقْداد ابن الأَسْوَد
(37 ق.ه - 33 ه.ق 587 - 653 م)
المقداد بن عمرو،
و يعرف بابن الأسود،
الكندي
البهراني
الحضرميّ،
أبو معبد،
أو أبو عمرو :
صحابي،
من الأبطال.
هو أحد السبعة الذين كانوا أول من أظهر الإسلام.
و هو أول من قاتل على فرس في سبيل الله.
و في الحديث :
«إنّ الله عزّ و جلّ
أمرني بحبّ أربعة
و أخبرني أنّه يحبّهم:
عليّ، و المقداد، و أبوذرّ، و سلمان»
و كان في الجاهلية من سكان حضر موت.
و اسم أبيه عمرو ابن ثعلبة البهراني الكندي.
و وقع بين المقداد و
ابن شمر بن حجر الكندي خصام
فضرب المقداد رجله بالسيف
و هرب إلى مكة،
فتبناه الأسود بن عبد يغوث الزهري،
فصار يقال له
«المقداد بن الأسود»
إلى أن نزلت آية
«ادعوهم لآبائهم»
فعاد يتسمى
«المقداد بن عمرو»
و شهد بدرا و غيرها.
و سكن المدينة.
و توفي على مقربة منها،
فحمل إليها
و دفن فيها.
له 48 حديثا.